Je winkelwagen is momenteel leeg!
Inleiding
De term gharar betekent letterlijk gevaar, en de bronterm al-taghrir verwijst naar blootstelling aan gevaar. De taalkundige oorsprong van de term gharar verwijst naar items met een aantrekkelijk uiterlijk en een ongewenste realiteit. Zo wordt ons leven op aarde in de Qur’an “mata’u al-ghurur” (hulpmiddelen van ghurür), oftewel misleidend, genoemd. Gharar betekent dus dat men zichzelf of zijn eigendom onbewust blootstelt aan de mogelijkheid van verlies. Gharar-verkopen verwijst letterlijk naar het bestaan van gharar, hetzij in de aard van de verkoop zelf, hetzij in het object van verkoop. Een verkoop kan dus kwalificeren als een gharur-verkoop als het verkoopobject kwalificeert als gharar (bijv. het verkopen van vogels in de lucht of een [ongespecificeerd] schaap uit een kudde), of als de gharar intrinsiek is aan de taal van de verkoop (bijv. twee verkopen in één, twee voorwaarden in een verkoop, aanbetalingsverkopen, kiezelverkoop, enz.).
Al gharar verwijst taalkundig naar misleiding, waarbij een noodzakelijke voorwaarde voor acceptatie al dan niet kan bestaan. Het profiteren van een dergelijk contract kwalificeert als ongeldig verkrijgen van eigendom. In de jurisprudentie verwijst de term gharar naar doelbewuste misleiding en bedrog, evenals onwetendheid over het verkoopobject en de onmogelijkheid om het te leveren. Al-Sana’ani zei dat een gharar-verkoop in verschillende vormen kan voorkomen door de onmogelijkheid om het verkoopobject te leveren (bijvoorbeeld een weggelopen paard of kameel), niet-bestaan of onwetendheid over het verkoopobject, gebrek aan volledig eigendom van het object door de verkoper (bijvoorbeeld vissen in grote hoeveelheden water zoals in een zee, oceaan, rivier, etc.), of in een aantal andere vormen.
Gharar in de taal van juristen:
Juristen van verschillende scholen hebben enigszins vergelijkbare definities van gharar gegeven, waaronder de volgende:
Al-Sarakhsi zei voor de Hanafi-school: “Gharar is dat waarvan de consequenties verborgen zijn.“
Al-Qarafi zei voor de Maliki-school: “Gharar is wat niet bekend is in de toekomst, zoals vogels in de lucht en vissen in het water.”
Al-Shīrāzī zei voor de Shafi’is: “Gharar is dat waarvan de aard en consequenties verborgen zijn.”
Al-‘Isnawi zei voor de Shafi’is: “Gharar is dat wat twee mogelijkheden toelaat, waarbij de ergere consequentie waarschijnlijker is.”
Ibn Taymiya (van de Hanbali-school) zei: “Gharar is dat waarvan de consequenties onbekend zijn.”
Zijn leerling ‘Ibn Al-Qayyim zei: “Het is dat wat niet leverbaar is, of het nu bestaat of niet (bijvoorbeeld de verkoop van een weggelopen slaaf of een weggelopen kameel, zelfs als ze bestaan).“
Ibn Hazm (van de Zahirī-school) zei: “Gharar is waar de koper niet weet wat hij heeft gekocht, of de verkoper niet weet wat hij heeft verkocht.”
Samenvattend:
De gharar-verkoop is elke verkoop die een risico met zich mee brengt. Professor Al-Zarqa’ definieerde het als volgt:
“Het is de verkoop van waarschijnlijke items waarvan het bestaan of de kenmerken niet zeker zijn, vanwege de risicovolle aard die het vergelijkbaar maakt met gokken. Het type gharar dat een verkoop ongeldig maakt, is dat welke betrekking heeft op het bestaan van het verkoopobject (gharar al-wujüd), dat al dan niet kan bestaan. Wat betreft gharar met betrekking tot de eigenschappen van het verkoopobject (gharar al-wass), bederft het de verkoop, zoals we hebben gezien in de voorwaarden van geldigheid.”
[Bron: ‘Al-Fiqh Al-Islami wa `Adillatuh’ (‘Islamitische jurisprudentie en haar bewijzen’, 1997) van dr. Wahbah Al-Zuhayli en gedeeltelijk vertaald naar het Engels door Mahmoud A. El-Gamal (uitgeverij Dar al-Fikr, Damascus 2003): ”Financial Transactions in Islamic Jurisprudence’ blz. 82-83]
Geef een reactie